25η Μαρτίου

Την Παρασκευή, γονείς, εκπαιδευτικοί και παιδιά συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στην αυλή του Νηπιαγωγείου μας, για να γιορτάσουμε τη μεγάλη Εθνική Γιορτή της 25ης Μαρτίου και την μεγάλη θρησκευτική γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Ποιήματα, χορευτικά, τραγούδια και γέλια κατέκλυσαν το σχολείο μας!

Όμως αυτό που σίγουρα έκλεψε την παράσταση ήταν η κατασκευή, από τα παιδιά και τους γονείς, ενός δικού μας Λευκού Πύργου να δεσπόζει στην αυλή μας! «Χτίστηκε» με λέξεις που μας θυμίζουν την Ελληνική Επανάσταση. Κάθε παιδί μαζί με τους γονείς του αποφάσιζαν τι λέξη που θέλουν και την έγραφαν πάνω στο ytong. Το αποτέλεσμα μας συγκίνησε όλους!

 

 

Συγχαρητήρια σε όλους για ακόμα μία υπέροχη δράση στην οποία συμμετείχαν όλοι με ενθουσιασμό!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ!

Φύσα αέρα δυνατά ο χαρταετός μου να πετάξει ψηλά

Η Καθαρά Δευτέρα πλησιάζει και το έθιμο του πετάγματος του χαρταετού επικράτησε στις δράσεις μας.

Στην Ελλάδα οι χαρταετοί κατασκευάζονταν από παιδιά, με ή χωρίς τη βοήθεια των μεγάλων, με απλά υλικά, όπως χαρτί, καλάμι ή λεπτό πηχάκι, σπάγγο και με περισσεύματα από εφημερίδες και αποκριάτικες κορδέλες. Ο χαρταετός είναι μια κατασκευή με ελαφριά υλικά που σκοπό έχει να πετά ψηλά στον ουρανό με τη βοήθεια του αέρα.

Στο νηπιαγωγείο μας πραγματοποιήθηκαν διάφορες δράσεις.

1. Αφού παρακολουθήσαμε εκπαιδευτικά βίντεο για την προέλευση του χαρταετού και πώς έφτασε στη χώρα μας και γενικότερα για το έθιμο αυτό, το κάθε παιδί περιέγραψε τον δικό του, σχήμα (ρόμβος, εξάγωνο), χρώματα και σχέδια και προσπάθησε να αποτυπώσει στο χαρτί είτε τον δικό του χαρταετό είτε μία μέρα σαν την Καθαρά Δευτέρα.

2. Ακούσαμε το τραγούδι του Θεοδωράκη «Οι χαρταετοί» και ακολούθησε συζήτηση για το που πάνε αυτοί οι χαρταετοί που φεύγουν από το χέρι μας! Κάποιος είπε «Ψηλά στα σύννεφα κοντά στον Θεό». Οι νηπιαγωγοί παίρνοντας αφορμή από την απάντηση ρώτησαν αν θα ήθελαν τα παιδιά να στείλουν ένα μήνυμα στον Θεό. Ο καθένας να σκεφτεί κάτι καλό για να μας φέρει ο Θεός και κάτι κακό να μας πάρει. Οι ευχές των παιδιών καταγράφηκαν από τις νηπιαγωγούς και τα παιδιά τις έγραψαν και τις ζωγράφισαν σε χαρτάκια. Πήραμε έναν μεγάλο χαρταετό, γράψαμε με μεγάλα γράμματα «ΘΑ ΤΑ ΠΩ ΌΛΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ», κολλήσαμε τις ευχές μας στην ουρά και έτοιμος να τον στείλουμε ψηλά!

 

2. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες, όπου η καθεμία σκέφτηκε 3 λέξεις σχετικά με τον χαρταετό. Στη συνέχεια, η κάθε ομάδα έπρεπε να αποφασίσει και να δημιουργήσει μία ιστορία, ή ένα ποίημα ή ένα παραμύθι όπου έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται οι λέξεις. Το αποτέλεσμα της κάθε ομάδας παρουσιάστηκε στην ολομέλεια με μεγάλο ενθουσιασμό. ‘Όλες οι προσπάθειες των παιδιών τοποθετήθηκαν στον χαρταετό και είναι έτοιμες να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο! 

 

 

Οι χαρταετοί μας βγήκαν έξω στην αυλή 

για να τους παρουσιάσουμε και στους γονείς

3. Θέλοντας τα νήπια να έχουν και έναν δικό τους χαρταετό για την Καθαρά Δευτέρα, οι νηπιαγωγοί αποφάσισαν να κατασκευάσουν μία χαρτοσαΐτα, για να μπορεί να πετάξει. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και κυκλικά ακολουθώντας τις οδηγίες των νηπιαγωγών μία ομάδα δίπλωνε το χαρτί που τους δόθηκε, μία το ζωγράφιζε και μία κολλούσε την ουρά. Στο τέλος έξω στην αυλή πραγματοποιήθηκαν οι πτήσεις με μεγάλη επιτυχία.

 

Οι Κουδουνοφόροι του Σοχού ήρθαν στο Νέο Ρύσιο

Φέτος στο σχολείο μας  αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με ένα ιδιαίτερο έθιμο της Αποκριάς.

Στην αρχή οι νηπιαγωγοί παρουσιάζουν τα αποκριάτικα έθιμα που πραγματοποιούνται σε διάφορες πόλεις είτε μέσα από εικόνες είτε από βιβλία είτε από βίντεο στο διαδίκτυο.

Σε έναν χάρτη της Ελλάδας τα νήπια βρίσκουν τη Θεσσαλονίκη και όλα τα μέρη με τα αποκριάτικα έθιμα.

«Ποια είναι η πλησιέστερη πόλη σε εμάς;» Μα φυσικά ο Σοχός! Τα νήπια εντοπίζουν τον Σοχό στο χάρτη.

«Πώς ονομάζεται το αποκριάτικο έθιμο του Σοχού;»

ΟΙ ΚΟΥΔΟΥΝΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΣΟΧΟΥ. Ένα έθιμο εντυπωσιακό, όμορφο και συγχρόνως παράξενο.  

ΣTO ΣOXO, δημοτική ενότητα του Δήμου Λαγκαδά, στο νομό Θεσσαλονίκης, κάθε χρόνο την περίοδο της Αποκριάς, αναβιώνει ένα μοναδικό δρώμενο, με αποκορύφωμα το τελευταίο Σαββατοκύριακο, της Τυρινής και της Καθαρά Δευτέρας. Το καρναβάλι του Σοχού (Μέριου) με τους Κουδουνοφόρους, καταγράφεται ως η πιο αρχέγονη και ολοκληρωμένη μορφή έκφρασης των ανθρώπων με αμφίεση, μουσική, χορό – βηματισμό και τραγούδι. Όλο το χωριό, περίπου 3.000 κάτοικοι, κινούνται στους ρυθμούς της Αποκριάς και του εθίμου. Μικροί και μεγάλοι, τριγυρνούν στα δρομάκια του ημιορεινού οικισμού, που είναι χτισμένος σε υψόμετρο 650 μ., στις νότιες πλαγιές του όρους Βερτίσκος, ξεσηκώνοντας με τους εκκωφαντικούς ήχους των κουδουνιών που κρέμονται στη μέση τους, ντόπιους  και επισκέπτες.

 Χαρακτηριστικά στοιχεία της στολής των Κουδουνοφόρων του Σοχού είναι τα μαύρα δέρματα τράγων που φορούν, τα πέντε κουδούνια (η λεγόμενη ντουζίνα) – ένα μεγάλο το μπατάλι και τέσσερα μικρά τα κυπριά) που εξαρτώνται από τους ώμους και τη μέση με το ζωνάρι, η πλεχτή εσάρπα που διπλώνει στον αυχένα, τα κεντητά μανικέτια, που εφαρμόζονται στους βραχίονες και η πλουμιστή μάσκα-προσωπίδα με τα μακριά μουστάκια που καταλήγει σε υψικόρυφη κεφαλοστολή. Απαραίτητα εξαρτήματα είναι η γκλίτσα ή το σπαθί και ένα μπουκάλι ούζο για να κερνούν τους γνωστούς και φίλους, ανταλλάσσοντας ευχές. Λέγεται, ότι τον 4ο μ.Χ. ο Άγιος Θεόδωρος με τους στρατιώτες του βρέθηκε κάποτε στην περιοχή κυκλωμένος από αλλόθρησκους εχθρούς. Αφού εξαντλήθηκαν όλα τα εφόδιά τους, για να συντηρηθούν έσφαξαν και τα τελευταία γίδια τους. Τότε ο Άγιος Θεόδωρος σκέφτηκε να ντυθούν οι στρατιώτες του με τα δέρματα των σφαγμένων ζώων, να κρεμάσουν και τα κουδούνια τους και έτσι τραγόμορφοι και αλαλάζοντας να ορμήσουν στους εχθρούς, οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Χαρακτηριστικό του θρησκευτικού υπόβαθρου που δίδεται στο έθιμο είναι και η συνήθεια που και σήμερα επικρατεί να πηγαίνει μία ομάδα καρναβαλιών στο ξωκλήσι των Σαράντα Μαρτύρων, δύο χιλιόμετρα ανατολικά του χωριού.

Η απόφαση πάρθηκε: Αναπαράσταση και παρουσίαση του εθίμου στο χωριό μας, το Νέο Ρύσιο!

«Τι χρειαζόμαστε για να μεταμορφωθούμε σε Κουδουνοφόρους;»

-Μάσκες, Καπέλα, Κουδούνια και Προβιές.

Η ολομέλεια αποφασίζει ότι μπορεί να κατασκευάσει τα 3 πρώτα. Τα νήπια καταλήγουν στα υλικά τα οποία χρειάζονται για την κατασκευή και με κέφι και μεράκι ξεκινούν. 

 

 

Στο τέλος οι νηπιαγωγοί δίνουν στα νήπια ατομικό φύλλο αξιολόγησης.

Αφού ετοιμάστηκαν όλα όσα χρειαζόμαστε ξεκινάμε να παρουσιάσουμε, με τη συνοδεία των νηπιαγωγών, στο χωριό μας τους Κουδουνοφόρους του Σοχού.

Η διαδρομή είχε πρώτη στάση στην κοινότητα του χωριού όπου παρουσιάσαμε ένα μικρό δρώμενο στον πρόεδρο του χωριού  και οφείλω να ομολογήσω ότι του άρεσε πολύ. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε τον φούρνο «Αρετσού» και το κρεοπωλείο «Ο Σοχός» όπου είδαμε και τα αυθεντικά κουδούνια των Κουδουνοφόρων. Η διαδρομή ολοκληρώθηκε στο θεατράκι μπροστά από την εκκλησία του χωριού όπου και πάλι παρουσιάσαμε στους γονείς μας τι μάθαμε για τους Κουδουνοφόρους.

 

Η Τσικνοπέμπτη

 

Η Τσικνοπέμπτη είναι μια ετήσια τελετή, της οποίας η αρχή χάνεται μέσα στους αιώνες. Η ημέρα που τρώγεται κρέας. Η λέξη Τσικνοπέμπτη προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα» (η μυρωδιά του καμένου ψημένου κρέατος) και «Πέμπτη».

Η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται στο μέσο των 3 εβδομάδων του εορτασμού του καρναβαλιού. Πρόκειται για τη Πέμπτη της 2ης εβδομάδας, της Κρεατινής.

Γιορτάζεται την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά Δευτέρα. Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει.

Την μέρα αυτή επιβάλλεται από το έθιμο το ψήσιμο κρέατος στα κάρβουνα.

Εμείς όμως δεν ψήσαμε αφού για αυτό φρόντισε ο μπαμπάς και η μαμά της Ηλιάνας και της Ιωάννας. Μας έφεραν σουβλάκια ψημένα ,ζεστά,νόστιμα για όλους μας. Ο υπέροχος Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων μας έστειλε πατάτες τηγανιτές και πιτούλες και φάγαμε όλοι παρέα .Άλλωστε μετά από τόσο χορό και τραγούδι έξω στην αυλή πεινάσαμε. Σας ευχαριστούμε όλους πού για την αγάπη σας. Και του χρόνου με υγεία.

Αμυγδαλιά Αγαπημένη!

Στα ολοήμερα τμήματά  μας αυτή την εβδομάδα είχε την τιμητική της η αμυγδαλιά!  Το πανέμορφο δέντρο που ανθίζει τον χειμώνα και ζεσταίνει τις καρδιές μας! Αφού παρατηρήσαμε την αμυγδαλιά που υπάρχει στην αυλή μας, συζητήσαμε για τα άνθη και τους καρπούς που μας προσφέρει!

Διαβάσαμε  και αναδιηγηθήκαμε τον μύθο της αμυγδαλιάς εξασκώντας με ευχάριστο τρόπο τη γλωσσική μας έκφραση και στη συνέχεια γίναμε μικροί καλλιτέχνες και σεφ ταυτόχρονα! Ζωγραφίσαμε τον κορμό της αμυγδαλιάς και τα άνθη της τα...φάγαμε, αφού όπως είχαμε αποφασίσει όλοι μαζί θα αποτελούνταν από ποπ κορν! Φτιάξαμε όλοι μαζί ποπ κορν, φάγαμε και διασκεδάσαμε και ταυτόχρονα στολίσαμε τα ατομικά μας δεντράκια! Γράψαμε το όνομά της και έτοιμη η κατασκευή για να στολίσει το δωμάτιό μας!

 

Πιάσαμε, μυρίσαμε και δοκιμάσαμε αμύγδαλα, αμυγδαλοβούτυρο και αμυγδαλόγαλα θέλοντας να έρθουμε σε επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερα «καλούδια» της αμυγδαλιάς! Και για γλυκάκι μετά το μεσημεριανό μας φαγητό παρασκευάσαμε όλοι μαζί ζεστό αμυγδαλόγαλα με κακάο και τριμμένη κουβερτούρα!

 

 

Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να μην κάνουμε λίγο μαθηματικά μέσω της δημοσκόπησης ανάμεσα στο αμυγδαλοβούτυρο και το αμυγδαλοκακάο...και ιδού ο νικητής!