Οι Κουδουνοφόροι του Σοχού ήρθαν στο Νέο Ρύσιο

Φέτος στο σχολείο μας  αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με ένα ιδιαίτερο έθιμο της Αποκριάς.

Στην αρχή οι νηπιαγωγοί παρουσιάζουν τα αποκριάτικα έθιμα που πραγματοποιούνται σε διάφορες πόλεις είτε μέσα από εικόνες είτε από βιβλία είτε από βίντεο στο διαδίκτυο.

Σε έναν χάρτη της Ελλάδας τα νήπια βρίσκουν τη Θεσσαλονίκη και όλα τα μέρη με τα αποκριάτικα έθιμα.

«Ποια είναι η πλησιέστερη πόλη σε εμάς;» Μα φυσικά ο Σοχός! Τα νήπια εντοπίζουν τον Σοχό στο χάρτη.

«Πώς ονομάζεται το αποκριάτικο έθιμο του Σοχού;»

ΟΙ ΚΟΥΔΟΥΝΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΣΟΧΟΥ. Ένα έθιμο εντυπωσιακό, όμορφο και συγχρόνως παράξενο.  

ΣTO ΣOXO, δημοτική ενότητα του Δήμου Λαγκαδά, στο νομό Θεσσαλονίκης, κάθε χρόνο την περίοδο της Αποκριάς, αναβιώνει ένα μοναδικό δρώμενο, με αποκορύφωμα το τελευταίο Σαββατοκύριακο, της Τυρινής και της Καθαρά Δευτέρας. Το καρναβάλι του Σοχού (Μέριου) με τους Κουδουνοφόρους, καταγράφεται ως η πιο αρχέγονη και ολοκληρωμένη μορφή έκφρασης των ανθρώπων με αμφίεση, μουσική, χορό – βηματισμό και τραγούδι. Όλο το χωριό, περίπου 3.000 κάτοικοι, κινούνται στους ρυθμούς της Αποκριάς και του εθίμου. Μικροί και μεγάλοι, τριγυρνούν στα δρομάκια του ημιορεινού οικισμού, που είναι χτισμένος σε υψόμετρο 650 μ., στις νότιες πλαγιές του όρους Βερτίσκος, ξεσηκώνοντας με τους εκκωφαντικούς ήχους των κουδουνιών που κρέμονται στη μέση τους, ντόπιους  και επισκέπτες.

 Χαρακτηριστικά στοιχεία της στολής των Κουδουνοφόρων του Σοχού είναι τα μαύρα δέρματα τράγων που φορούν, τα πέντε κουδούνια (η λεγόμενη ντουζίνα) – ένα μεγάλο το μπατάλι και τέσσερα μικρά τα κυπριά) που εξαρτώνται από τους ώμους και τη μέση με το ζωνάρι, η πλεχτή εσάρπα που διπλώνει στον αυχένα, τα κεντητά μανικέτια, που εφαρμόζονται στους βραχίονες και η πλουμιστή μάσκα-προσωπίδα με τα μακριά μουστάκια που καταλήγει σε υψικόρυφη κεφαλοστολή. Απαραίτητα εξαρτήματα είναι η γκλίτσα ή το σπαθί και ένα μπουκάλι ούζο για να κερνούν τους γνωστούς και φίλους, ανταλλάσσοντας ευχές. Λέγεται, ότι τον 4ο μ.Χ. ο Άγιος Θεόδωρος με τους στρατιώτες του βρέθηκε κάποτε στην περιοχή κυκλωμένος από αλλόθρησκους εχθρούς. Αφού εξαντλήθηκαν όλα τα εφόδιά τους, για να συντηρηθούν έσφαξαν και τα τελευταία γίδια τους. Τότε ο Άγιος Θεόδωρος σκέφτηκε να ντυθούν οι στρατιώτες του με τα δέρματα των σφαγμένων ζώων, να κρεμάσουν και τα κουδούνια τους και έτσι τραγόμορφοι και αλαλάζοντας να ορμήσουν στους εχθρούς, οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Χαρακτηριστικό του θρησκευτικού υπόβαθρου που δίδεται στο έθιμο είναι και η συνήθεια που και σήμερα επικρατεί να πηγαίνει μία ομάδα καρναβαλιών στο ξωκλήσι των Σαράντα Μαρτύρων, δύο χιλιόμετρα ανατολικά του χωριού.

Η απόφαση πάρθηκε: Αναπαράσταση και παρουσίαση του εθίμου στο χωριό μας, το Νέο Ρύσιο!

«Τι χρειαζόμαστε για να μεταμορφωθούμε σε Κουδουνοφόρους;»

-Μάσκες, Καπέλα, Κουδούνια και Προβιές.

Η ολομέλεια αποφασίζει ότι μπορεί να κατασκευάσει τα 3 πρώτα. Τα νήπια καταλήγουν στα υλικά τα οποία χρειάζονται για την κατασκευή και με κέφι και μεράκι ξεκινούν. 

 

 

Στο τέλος οι νηπιαγωγοί δίνουν στα νήπια ατομικό φύλλο αξιολόγησης.

Αφού ετοιμάστηκαν όλα όσα χρειαζόμαστε ξεκινάμε να παρουσιάσουμε, με τη συνοδεία των νηπιαγωγών, στο χωριό μας τους Κουδουνοφόρους του Σοχού.

Η διαδρομή είχε πρώτη στάση στην κοινότητα του χωριού όπου παρουσιάσαμε ένα μικρό δρώμενο στον πρόεδρο του χωριού  και οφείλω να ομολογήσω ότι του άρεσε πολύ. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε τον φούρνο «Αρετσού» και το κρεοπωλείο «Ο Σοχός» όπου είδαμε και τα αυθεντικά κουδούνια των Κουδουνοφόρων. Η διαδρομή ολοκληρώθηκε στο θεατράκι μπροστά από την εκκλησία του χωριού όπου και πάλι παρουσιάσαμε στους γονείς μας τι μάθαμε για τους Κουδουνοφόρους.