Νομίζω όλοι μας, όταν σκεφτόμαστε το Χειμώνα, μία από τις πρώτες εικόνες που μας έρχεται στο μυαλό, είναι ένα μικρό σπουργίτι να ψάχνει σποράκια για να φάει!
Επίσης, είναι γνωστή η αγάπη μας για το μαγικό πουλάκι του Νηπιαγωγείου μας, το οποίο:
- βλέπει όλα όσα κάνουμε,
- ακούει όλα όσα λέμε
- και μας συμβουλεύει για το σωστό και το λάθος μέσα από τις κυρίες μας.
Μάθαμε πάρα πολλά για το σπουργίτι μέσα από τα βιβλία και τον υπολογιστή και μέσω αυτού δημιουργήσαμε ιστορίες, γράψαμε, προσθέσαμε, αφαιρέσαμε, τραγουδήσαμε, κατασκευάσαμε, ζωγραφίσαμε, μάθαμε για τον κυβισμό και τον Miro, μάθαμε αγγλικές λέξεις και τόσα πολλά άλλα!
Πουλάκι του χειμώνα (Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος)
Μες στο κρύο, έξω απ’ το σπίτι,
ξένο πέταξε σπουργίτι.
Φύλλο, σπόρος πουθενά,
πώς κρυώνει και πεινά!
Το παράθυρο θ’ ανοίξω
δυο σπυράκια να του ρίξω.
–Έλα μέσα δω, πουλί,
ζεστασιά θα βρεις πολλή.
Δεν ακούει, μόνο τσιμπάει
δυο σπυράκια και πετάει.
–Ταξιδιάρικο πουλί,
πέταξε, ώρα σου καλή.
Ας αφήσουμε κι εμείς μερικά ψίχουλα στο περβάζι, στο μπαλκόνι ή στην αυλή
και ένα σπουργιτάκι θα γίνει χαρούμενο στη στιγμή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου