Η αξία της ευγένειας, των όμορφων λέξεων και της αναζήτησης λύσεων στις δυσκολίες

Στο πλαίσιο της καλλιέργειας κοινωνικών και συναισθηματικών δεξιοτήτων, υλοποιήσαμε μία σειρά δραστηριοτήτων που είχαν ως στόχο να αναδείξουν την αξία της ευγένειας, τη σημασία των όμορφων λέξεων στην καθημερινότητά μας και την ικανότητα των παιδιών να βρίσκουν λύσεις σε δυσκολίες χωρίς να καταφεύγουν στο κλάμα. Η δράση στηρίχθηκε σε βασικές αρχές του νέου Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών για την Προσχολική Εκπαίδευση, καθώς και στη φιλοσοφία της κοινωνικο-συναισθηματικής αγωγής που υπογραμμίζει τη σημασία της ενσυναίσθησης, της αυτορρύθμισης και της συνεργασίας.

Η αφετηρία δόθηκε με το βιβλίο «Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε», το οποίο προσφέρει με απλό και κατανοητό τρόπο μηνύματα για τη σωστή διαχείριση της συμπεριφοράς και τη δύναμη των χεριών να γίνονται εργαλεία αγάπης και δημιουργίας. Αφού διαβάσαμε το βιβλίο, ακολούθησε συζήτηση με πραγματολογικές και ερωτήσεις κατανόησης, ώστε τα παιδιά να συνδέσουν την ιστορία με τις δικές τους εμπειρίες. Στη συνέχεια, κλήθηκαν να ζωγραφίσουν τι όμορφο μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας, αναδεικνύοντας μέσα από την τέχνη τις αξίες της φροντίδας, της προσφοράς και της δημιουργικότητας. 

Παράλληλα, εστιάσαμε στην καθημερινή πρακτική της ευγένειας. Συζητήσαμε πόσο σημαντικό είναι να λέμε «καλημέρα» όταν ξυπνάμε, όταν ερχόμαστε στο σχολείο, στις κυρίες και στους φίλους μας. Αναδείχθηκε η ιδέα ότι «όταν λέμε καλημέρα όλα πηγαίνουν μια χαρά». Ως βιωματική δραστηριότητα, έγινε καταγραφή για το ποιος μας ξυπνάει το πρωί και με ποιον τρόπο, δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά να συνειδητοποιήσουν τις μικρές πράξεις φροντίδας και τρυφερότητας που δέχονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Η ενότητα ολοκληρώθηκε με την αφήγηση του παραμυθιού «Ο Τομ το σαλιγκάρι», μέσα από το οποίο τα παιδιά αντιλήφθηκαν ότι όταν συναντούμε μία δυσκολία, πρώτα σκεφτόμαστε πιθανές λύσεις, και αν δεν τα καταφέρουμε μόνοι μας, μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια από τους φίλους μας ή από έναν ενήλικα. Έγινε συζήτηση γύρω από την αξία της αλληλοβοήθειας και τον ρόλο της φιλίας. Καταλήξαμε όλοι μαζί στο μότο της τάξης μας: «Όποιος κλαίει δε σκέφτεται», το οποίο λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι τα συναισθήματα χρειάζεται να τα διαχειριζόμαστε δημιουργικά και ότι μπορούμε να ενεργοποιούμε τη σκέψη μας για να βρίσκουμε λύσεις. 

Τέλος, συνδυάζοντας τις δύο ιστορίες σκεφτήκαμε τρόπους με τα χέρια μας που να δηλώνουν την ενότητα της ομάδας στο Νηπιαγωγείο μας και τους αποτυπώσαμε στις φωτογραφίες.

Παιδαγωγική αξία της δράσης:

· Ενισχύθηκαν οι κοινωνικο-συναισθηματικές δεξιότητες: ενσυναίσθηση, αυτοέλεγχος, αλληλοσεβασμός.

·     Καλλιεργήθηκε η γλωσσική ανάπτυξη μέσα από την ανάγνωση, τις ερωτήσεις κατανόησης και την παραγωγή λόγου.

·   Τα παιδιά βίωσαν τη σημασία της ευγένειας και των όμορφων λέξεων ως στοιχείων που διευκολύνουν την επικοινωνία και την καθημερινή συνύπαρξη.

·        Ενισχύθηκε η δημιουργική έκφραση μέσα από τις ζωγραφιές.

·     Καλλιεργήθηκε η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και η αξία της αναζήτησης λύσεων με ψυχραιμία και συνεργασία.

Με αυτόν τον τρόπο, οι δραστηριότητες συνδέθηκαν αρμονικά μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα ενιαίο πλαίσιο καλλιέργειας θετικών στάσεων, κοινωνικών αξιών και δεξιοτήτων ζωής, που αποτελούν θεμέλιο λίθο για την ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας.

Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας

 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας συζητήσαμε με τα παιδιά για τον παππού και τη γιαγιά, πρόσωπα που κατέχουν ξεχωριστή θέση στη ζωή κάθε οικογένειας. Η συζήτηση ξεκίνησε με ερωτήματα όπως: Ποιον ρόλο έχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες στη ζωή μας; Τι μαθαίνουμε από αυτούς; Ποιες στιγμές περνάμε μαζί τους; Μέσα από τις απαντήσεις των παιδιών αναδείχθηκε η τρυφερότητα, η φροντίδα, η αγάπη και η σοφία που αποπνέουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, αλλά και η χαρά που δίνουν καθημερινά στα εγγόνια τους.

Τα παιδιά μοιράστηκαν εμπειρίες, αφηγήθηκαν περιστατικά από την καθημερινότητά τους με τους παππούδες τους και εξέφρασαν τα συναισθήματά τους για εκείνους. Δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην έννοια της ευγνωμοσύνης και στο πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε και να εκφράζουμε την αγάπη μας.

Στο επόμενο στάδιο περάσαμε στη δημιουργική έκφραση. Σε ομάδες, τα παιδιά συνεργάστηκαν για να φτιάξουν δύο μεγάλα κολάζ αφιερωμένα στους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Χρησιμοποίησαν διάφορα υλικά (ζωγραφιές, κολλάζ με χαρτόνια και εικόνες, γραπτές φράσεις και ευχές) δημιουργώντας έργα που αποτύπωναν με εικαστικό τρόπο τη σημασία που έχουν για εκείνα οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Η διαδικασία ενίσχυσε τη συνεργατικότητα, την ανταλλαγή ιδεών και την κοινή δημιουργία.

Η δράση ολοκληρώθηκε με μια μικρή «έκθεση» μέσα στην τάξη, όπου τα παιδιά παρουσίασαν τα ομαδικά τους έργα και μοιράστηκαν ξανά τα μηνύματα που ήθελαν να μεταφέρουν στους παππούδες και τις γιαγιάδες τους.

Παιδαγωγική αξία της δράσης:

·  Καλλιεργήθηκε η ενσυναίσθηση και η αναγνώριση της αξίας της τρίτης ηλικίας.

· Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους μέσα από τον λόγο και την τέχνη.

·  Ενισχύθηκαν οι δεξιότητες συνεργασίας, επικοινωνίας και δημιουργικότητας.

· Συνδέθηκε η σχολική ζωή με τις οικογενειακές εμπειρίες, αναδεικνύοντας δεσμούς και αξίες που έχουν διαχρονική σημασία.

Με αυτόν τον τρόπο, η Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας αποτέλεσε αφορμή για μια βιωματική και ουσιαστική παιδαγωγική εμπειρία, μέσα από την οποία τα παιδιά αναγνώρισαν, τίμησαν και εξέφρασαν έμπρακτα την αγάπη τους για τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους.

Αυτή η δράση μας υπενθύμισε ότι η τρίτη ηλικία είναι μια πηγή σοφίας, εμπειρίας και ανεκτίμητης βοήθειας. Ας μην ξεχνάμε να τους δείχνουμε την αγάπη μας καθημερινά!