Η δράση μας ξεκίνησε με τι άλλο...με κουκλοθέατρο! Η Μαριγώ είναι μία αλεπού που αγαπά όλα τα ζώα του δάσους. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα με αυτό, καθώς η Μαριγώ εντοπίζει σε όλα τα ζωάκια καλά στοιχεία, εκτός από τον εαυτό της. Κάποια στιγμή όμως στο δάσος ξεσπά μεγάλη πυρκαγιά και η αλεπού καταφέρνει να σώσει όλους τους φίλους της που κινδυνεύουν. Η καλοσύνη της, η προθυμία της, το φιλότιμό της, την οδηγούν να αντιληφθεί στο τέλος ότι ο καθένας είναι σημαντικός και ξεχωριστός στη ζωή!
Βίντεο 1
Έπειτα ακολουθεί καταιγισμός ιδεών από τα παιδιά όσον αφορά τα σημεία που μοιάζουμε με τους συμμαθητές μας και τα σημεία εκείνα που διαφέρουμε από αυτούς.
Ενθαρρύνουμε στη συνέχεια ένα – ένα τα παιδιά να εκφράσουν την ιδέα τους, τη σκέψη τους προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ποίημα ολόδικό τους, το ποίημα της ομάδας τους. Στόχος είναι να ακουστούν όλες οι φωνές και ο καθένας να τοποθετήσει το δικό του λιθαράκι για μία κοινή δημιουργία, το ποίημα.
Το πλαίσιο της συνεργασίας όμως και της ομαδικότητας συνεχίζεται και θέλουμε να συνεχίζεται αυθόρμητα και από τα παιδιά. Αυτή τη φορά τα παιδιά προσπαθούν να βρουν τη λύση σε ένα αίνιγμα!
Η λύση του αινίγματος ήταν η λέξη θάλασσα. Καμία ομάδα δεν βρήκε κατευθείαν τη λύση, αλλά αυτό δεν πτόησε κανέναν από το να συζητήσει τις ιδέες του! Οι ομάδες πρότειναν υπέροχες ιδέες, όπως «ουράνιο τόξο», «έρημος», «σύννεφα» και «αγάπη». Τους δώσαμε επιπλέον στοιχεία και στη συνέχεια ανακάλυψαν τη λέξη «θάλασσα».
Η ανακάλυψη της θάλασσας μας οδήγησε... σε μουσικοκινητικό παιχνίδι φυσικά! Γίναμε ψαράκια, με μία κοινή αποστολή: να σώσουμε μία θαλάσσια χελώνα από τα κύματα της θάλασσας.
Η κλασσική μουσική βοηθά τα παιδιά ώστε να κάνουν πιο ήρεμες κινήσεις (ήρεμη θάλασσα) ή πιο έντονες (κυματισμοί).
Βίντεο 2
Βίντεο 3
Τα ψαράκια δεν σταματούν όμως εδώ την ομαδική τους δράση! Διαβάζουμε στα παιδιά την ιστορία του «Μαυρολέπια», ενός μικρού ψαριού που ζούσε ευτυχισμένο με τους φίλους σου στο βυθό της θάλασσας μέχρι που ένας τεράστιος τόνος αποφάσισε να τους αφανίσει. Τότε τα ψαράκια όλα συσπειρώθηκαν και σχημάτισαν ένα ψάρι μεγαλύτερο από τον τόνο, καταφέρνοντας να τον διώξουν τελικά.
Τα παιδιά δραματοποίησαν το παραμύθι και ενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν τον «τόνο». Οι ρόλοι άλλαζαν κάθε φορά. Στο τέλος της πρώτης δράσης έμειναν οι μεγάλες αγκαλιές που κάναμε, γιατί αυτές μετράμε όταν είμαστε ομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου